به نام قـبـلۀ شـاه نجـف، به نام نـبـی            مـنـم غـلام عـلـی و مـنم غـلام نـبی

علی و فاطمه، داماد و دخترش هستند            چه بیـش ازین بنویـسیم از مقام نبی

نوشته‌اند سخن گفته در شب معراج            خـدا به لهجۀ حـیدر، به احـترام نبی

به آنکه تهمت هَذیان به او زده لعنت            همیشه وحی گره خورده با کلام نبی

بگو به دشمن حـیدر، خدا خدا نکـند            علی علی ست مناجات صبح و شام نبی

بـگــو کـه اشـهــد انَّ عـــلـی ولــی الله
بگیر هر چه که می‌خواهی از رسول الله

سلام حضرتِ از درک ما، فراترها            ســلام ســایــۀ بــالا ســر ابــوذرهـا
به جز تو نیست کسی در جهان علی پرور            به جز تو نیست کسی سید پیـمـبرها
تو با عـلی و خـدیجه قـیامـتی کردید            که نیست تا ابـدالـدهر، کار لشکرها
جـماعـتی که هـمه دشمنان هم بودند            شـدند با هـنـرت خـواهر و برادرها
هنوز هم که هنوز است نام فاطمه‌ات            نـشانده لـرزه به جـان تـمـام ابـتـرها

بزرگ و کوچک نسلت همیشه سلطانند
غــلام خـانـۀ ایـن قــوم، تـاجــدارانـنـد

تو نور عـالـم امکان، تو مـاه تابـانی            تو قبله‌ای، تو مرادی، تو جان جانانی
تو با وفـا، تو خـدای مـکـارم اخلاق            تـو قـبـلـه گـاهِ تــمـام مـهـربــانــانـی
به آشنا، به غریبه، به کافر و مؤمن            رسیده بخشش و لطفت، تو مثل بارانی
تو آن شهـنـشهِ خاکیِ روزگاری که            نه حاجـبی به سرایت بُوَد نه دربانی
بزرگواری و کارَت عطای بی منت            غـم دل هـمگـان را نگـفـته مـی‌دانی

به یُـمنِ مَـقـدم تـو بـتـکـده، مُـصـلا شد
زمین ز خواب زمستانی ِخودش پا شد

جهان برای همیشه است، آرزومندت            شده هواییِ شصت و سه سال لبخندت
چه ساده عاشق خود کرده‌ای دو عالم را            یـگـانه‌ای و زمـانـه، نـدیـده مانـندت
قسم به جانِ که از اهل آسمان و زمین            به جز تو خورده به قرآن خود، خداوندت؟
خـدا ز دامن تو دست من جدا نکـند            خدا رهـام نگـرداند هـرگز از بندت
هزار شکر که مدیون صادقت هستم            ره نجـات به من یـاد داده فـرزنـدت

همان که خواسته‌ای شد، مسیر عاشقی‌ام
هـزار شـکـر خـدا را امـام صــادقـی‌ام

همیشه بر سر این سفره میهمان هستم            همیشه شامل این لطف بی‌کران هستم
نه دلبـری‌ست مرا جز نوادگان شما            نه جیره خوار و فدائی این و آن هستم
بگو چه بهتر ازین خواهم از تو من دیگر            به زیر سایۀ زهـرای مهـربان هستم
شنـیـده‌ام که تـویی عاشق حسیـنی‌ها            منم همان که رفـیق حسیـنـتان هستم
به جان فـاطـمه آقا بـیا و کـاری کن            شوم شهـید ِحسین ِتو تا جـوان هستم

درین زمانه که دلسوز و تکیه گاهی نیست
به جز حسین مرا ملجا و پـناهی نیست